Μια τυπική αστική πολυκατοικία αναδιαμορφώνεται ριζικά, μετατρέποντας το παρωχημένο της περίβλημα σε ένα σύγχρονο συγκρότημα διαμερισμάτων, εμπνευσμένο από τις αρχές της μεσογειακής αρχιτεκτονικής, που παράλληλα συνυφαίνονται με τη μινιμαλιστική αισθητική. Η ιδέα στην οποία βασίστηκε ο σχεδιασμός είχε ως έναυσμα το κεντρικό αίθριο που δεσπόζει στο κέντρο του κτίσματος, ένα ιδιαίτερο στοιχείο για μια πολυκατοικία που εντοπίζεται στην καρδιά του αστικού ιστού. Παρόμοια τυπολογία συναντάται κατά βάση σε χώρες της Μεσογείου, όπου οι χώροι διαβίωσης οργανώνονται περιμετρικά μια εσωτερικής αυλής. Εμπνευσμένος από αυτές τις παραδοσιακές μεσογειακές κατοικίες, ο επανασχεδιασμός του κτιρίου εστιάζει στο  αίθριο, που λειτουργεί ως πυρήνας της νέας αρχιτεκτονικής σύνθεσης, και υιοθετεί ένα αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο, στο οποίο καίριο ρόλο διαδραματίζουν η χρωματική παλέτα αλλά και το στοιχείο της καμάρας.